Küle döndüm ama közde yanmadım, bir gönül ki böyle yanar sanmadım, pınarlardan içtim içtim kanmadım, anladım ki susuzluğum sanadır.
Kuluna hem yoldaş arkadaş verdin, hem ana hem baba hem kardeş verdin, sofrasına ekmek verdin aş verdin, anladım ki bu açlığım sanadır.
Yollarına ömür serdim dolaştım, toz toprağa çamurlara bulaştım, en sonunda menzilime ulaştım, anladım ki bu çileler sanadır.
Yollar gördüm aşk peşine düşeli, eğri doğru dönemeçli köşeli, yollar gördüm sabırtaşı döşeli, anladım ki bütün yollar sanadır.
Kullar gördüm semaya el açmada, bin vecd ile bedenden vazgeçmede, kullar gördüm yücelerde uçmada, anladım ki tüm secdeler sanadır.
Vicdanımı karalarla bağladım, yaralarım haram ile dağladım, pişman olup yıllar yılı ağladım, anladım ki gözyaşlarım sanadır.
Herşey döne döne sana gitmede, yıldızların bile ömrü bitmede, tüm kainat hamdü sena etmede, anladım ki bu dönüşler sanadır.
Bazen bir kitapsın, kulun elinde, bazen ilâhisin âşık dilinde, binbir ses gibisin gönül telinde, bu şiirler, bu besteler sanadır.
Mevlana Celaleddin
(Bu çeviri Abdülbaki Gölpınarlı'nın nüshalarında yok, bulamadım, arıyorum)
Resim : Hakan Atakan
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder