Demedim mi sana, gitme oraya, seni tanıyan, bilen benim ancak; şu yokluk serabında yaşayış kaynağı benim ancak.
Kızsan da bin yıllık yola gitsen de sonucu gene bana gelirsin, varacağın yer benim ancak.
Demedim mi sana, dünya hallerine, dünya şekillerine râzı olma; senin râzı olacağın otağın şekillerini düzen benim ancak.
Demedim mi sana, deniz benim, sen bir balıksın, karaya, kuruluğa gitme, arı-duru denizin benim ancak.
Demedim mi sana, kuşlar gibi tuzağa gitme; gel ki, kanatlarına uçuş gücünü veren benim ancak.
Demedim mi sana, yol kesenler var, seni soğuturlar bomboz ederler; havandaki ateş de benim, ıssılık da benim ancak.
Demedim mi sana, kötü huylar verirler sana; beni kaybedersin; halbuki senin arı-duru kaynağın benim ancak.
Demedim mi sana, kulun işi-gücü hangi sebeple düzene girer acaba deme; sebepsiz-cihetsiz yaratıcı benim ancak.
Gönlünde bir ışık varsa bil bakalım, nerde evin yolu; Tanrı huyluysan eğer bil ki ev sahibin benim ancak.
Mevlana Celaleddin
(III-CLXX-250)
Resim : Hakan Atakan
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder