14 Haziran 2010 Pazartesi

Kaçma, çaresiz, feleğin çemberinden geçeceksin

A güzel, yüzyıl kaçsan da yanımıza gelmesen gene senin işini alt üst ederiz, kendi işimize döndürürüz.

Kaçma, çaresiz, feleğin çemberinden geçeceksin; ister kükremiş arslan ol, ister aşağılık, uysal koyun; bu, böyle.

Beden, canın omuzunda çıkmış bir kan çıbanıdır, oldu mu neşter yarasına hacet kalmaz, patlar, boşalır.

Ne mutlu o bâtıla ki bâtıldan kaçar, Tanrı aşkına sarılır, yapışır, hem de zamksız, çirişsiz.

Gece-gündüz, ömür elbisesini arşınlayıp duruyorlar, ölçüp biçiyorlar, ya bir gün, ya bir gece mutlaka sonu gelecek bunun.

Zavallı insan, aşk zebun etmiş onu, böyle bir süvari, sırtı yaralı ata ağır gelmiş.

Sus, sükût âleminde varlığını kaybet; çünkü o aşkın işi, din mezhep âşıklarını öldürmektir.

Mevlana Celaleddin
(II-LXIII-372)

Hat: Osman ÖZÇAY

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder